آموزش بی‌تردید در رشد و تعالی زندگی فردی و اجتماعی انسان و دگرگون نمودن آدمی و تحول حیاتی او جایگاهی بی‌بدیل دارد و می‌تواند نیروی محركه سراسر زندگی انسان باشد. گنجینه‌های درونی انسان كه امانت‌های الهی هستند باید به شكوفه‌هایی برسند تا حقیقت وجودی و استعدادهای نهفته او نمایان شود . آموزش، معنابخش تمامیت و اصل حیات بشری از تولد تا مرگ است و زندگی انسان به طور رسمی، غیر رسمی و یا ضمنی، به طور مستمر و مداوم با این منبع انرژی‌بخش پیوند خورده است. تمام اقشار جامعه در دستیابی به رشد و تعالی، نیازمند آموزش هستند و در این راستا كاركنان نیز به عنوان كارگزاران اصلی در سازمان‌ها، علی‌رغم بهره‌مندی از آموزش‌های رسمی و دانشگاهی، در جهت تطبیق با تحولات و تغییرات مداوم و نیازهای روزافزون جامعه نیازمند آموزش مستمر می‌باشند. از آنجا كه در فرآیند آموزش، اولین گام تعیین نیازهای آموزشی است، تا برنامه‌های آموزشی منطبق با اهداف آموزشی طی شود و سرمایه‌های انسانی و مالی فراوان به هدر نرود، باید امر نیازسنجی، كه تعیین نیازها و اولویت‌های آنها در آموزش است، مورد پردازش و توجه بیشتر قرار گیرد.
آموزش تجربه‌ای است مبتنی بر یادگیری و به منظور ایجاد تغییرات تدریجی و نسبتاً ماندگار در فرد تا بتواند توانایی خود را برای انجام دادن كارها بهبود بخشد. به‌طور معمول گفته می‌شود،آموزش می‌تواند تغییر مهارت‌ها،دانش،نگرش‌ها و رفتار اجتماعی و سازمانی را در برداشته باشد.
رشته حسابداری و شاغلین بالقوه و بالفعل در این حرفه نیز از این قاعده مستثنی نبوده و میبایست در راستای آموزش و توسعه این منابع انسانی چه قبل از اشتغال و چه بعد از اشتغال (ضمن خدمت) گامهای موثری برداشته شود.